پس زمینه شیر آب

شیر آب وسیله ای برای انتقال آب از سیستم لوله کشی است. این می تواند از اجزای زیر تشکیل شود: دهانه، دسته(ها)، میله بالابر، کارتریج، هواکش، محفظه اختلاط و ورودی های آب. هنگامی که دستگیره روشن است، شیر باز می شود و تنظیم جریان آب را تحت هر شرایط آب یا دمایی کنترل می کند. بدنه شیر آب معمولاً از برنج ساخته شده است، اگرچه از روی دایکاست و پلاستیک با روکش کروم نیز استفاده می شود.

اکثر شیرآلات خانگی شیرهای کارتریجی تک یا دو کنترلی هستند. برخی از انواع تک کنترلی از یک هسته فلزی یا پلاستیکی استفاده می کنند که به صورت عمودی عمل می کند. برخی دیگر از یک توپ فلزی با مهر و موم های لاستیکی فنری که در بدنه شیر آب فرو رفته است استفاده می کنند. شیرآلات دو کنترلی ارزان‌تر حاوی کارتریج‌های نایلونی با مهر و موم لاستیکی هستند. برخی از شیرهای آب دارای کارتریج دیسک سرامیکی هستند که دوام بیشتری دارد.

شیرآلات باید قوانین حفاظت از آب را رعایت کنند. در ایالات متحده، شیرهای حوضه حمام اکنون به 2 گال (7.6 لیتر) آب در دقیقه محدود می شوند، در حالی که شیرهای وان و دوش به 2.5 گال (9.5 لیتر) محدود می شوند.

بر اساس مطالعه‌ای که توسط بنیاد تحقیقاتی انجمن کار آب آمریکا که در سال 1999 انجام شد و بر اساس داده‌های مصرف آب جمع‌آوری‌شده از 1188 اقامتگاه انجام شد، شیرها به‌طور متوسط ​​هشت دقیقه در روز کار می‌کنند (pcd). در استفاده روزانه از pcd، مصرف آب داخل ساختمان 69 گال (261 لیتر) بود، و استفاده از شیر آب با 11 گال (41.6 لیتر) pcd سومین بالاترین میزان مصرف بود. در خانه‌هایی که دارای تجهیزات ذخیره‌سازی آب بودند، شیرهای آب با ۱۱ گال (۴۱.۶ لیتر) pcd به رتبه دوم رسیدند. استفاده از شیر آب به شدت با اندازه خانوار مرتبط بود. اضافه شدن نوجوانان و بزرگسالان مصرف آب را افزایش می دهد. استفاده از شیر آب نیز با تعداد افرادی که خارج از خانه کار می کنند رابطه منفی دارد و برای کسانی که ماشین ظرفشویی اتوماتیک دارند کمتر است.